23/04/2022
Als bewoner van Weidevenne zie ik het voorjaar in de hele wijk verschijnen. De ijscoman racet weer door de wijk met zijn bekende deuntje. Pulletjes van de eenden in de sloten, merels die je ’s morgens wakker fluiten, ik vind het prachtig. Alles wordt weer groen. Manlief is wat minder blij, want hij doet de boodschappen voor de paasbrunch. ‘Wat een drukte op het plein’, zucht ie als hij met drie tassen vol weer thuiskomt, ‘ik denk ik ga vroeg, dan ben ik de eerste, maar blijkbaar zijn er meer mensen met die gedachte’. Ik vertel maar niet dat de dag voor Pasen negen uur niet echt vroeg is voor de boodschappen en probeer hem een beetje op te beuren. Het is toch ook wel weer gezellig wat meer drukte op het plein en dan een praatje maken buiten in het zonnetje tijdens het wachten bij de bakker of slager. “Nou, nee dat hoeft voor mij niet’, bromt hij, ‘ik ga liever vissen in m’n eentje’. De volgende dag, na een heerlijke paasbrunch met de hele familie, is het zalig uitbuiken in de tuin met tulpen, keizerskronen en andere bollen die uitbundig bloeien. Deze keer geen ronkende bootjes in het water vanwege het vaarverbod voor gemotoriseerde vaartuigen, maar het zachtjes kabbelen van elektrisch aangedreven sloepjes. Zwanen, eendjes, meerkoetjes alles is tevreden. Bij het uitlaten van Joy val ik zo ongeveer steil achterover als ik uiteindelijk op de Amazonelaan beland. Het lijkt hier wel Japan met al die witte bloesem aan de bomen en ik ben blijkbaar niet de enige die dit zo mooi vindt. Al gauw zie ik andere hondenuitlaters met hun telefoon druk bezig met het maken van foto’s. Een van hen vertelt ‘mijn zus woont in Hongkong, die weet niet wat ze ziet als ik deze foto’s naar haar mail. Ik vind het jammer dat het niet zo lang duurt, maar elke keer als ik hier loop met m’n hond geniet ik ervan’. De volgende dag ga ik op bezoek bij mijn vriendin in de wijk. Joy komt daar graag, want dan kan hij spelen met hun hond Remy die net zo oud is. M’n vriendin vertelt dat de wadi’s aan het eind van de straat zijn opgeknapt en haar zoontje vindt het helemaal geweldig, je kan erin lopen, spetteren, spelen, het is toch ondiep. Thuisgekomen na een heerlijk dagje lekker bijpraten roept manlief me vanaf de steiger. ‘Kijk schat ik heb beet’ en laat me even later zijn eerste visje van dit jaar zien, glimmend van trots alsof het een knoert van een kanjer is. Het diertje is volgens mij niet groter dan 10 cm, maar hij straalt er helemaal van. Voorzichtig het haakje eruit, het visje weer in het water en gauw een nieuwe worm aan de haak en weer uitgooien.. Aan hem heb ik de rest van de dag geen kind meer. Wat wonen we hier toch mooi in Weidevenne, je vindt er groen, viswater, speelplekken en heel veel vriendelijke mensen. Kijk, daar word ik nou blij van.
Reacties op De Blije Buurvrouw kunt u mailen naar redactieweidevenner@gmail.com. Wilt u de Blije Buurvrouw iets leuks vertellen of laten zien in de wijk, laat het weten.
De pulletjes van de eenden in de sloten zie je af en toe ook de weg oversteken met de moedereend van de ene sloot naar de andere sloot over een drukke weg. Je houdt je hart vast als je dat ziet en hoopt dat het goed afloopt. Je waarschuwt het aankomende verkeer zo goed mogelijk om ongelukken te vermijden en bent blij als alles goed afloopt. Kunnen er geen waarschuwingsborden worden geplaatst met overstekende eenden?
Geen ovenklare eenden, maar klaar over eenden.