03/01/2022
Als echte Purmerender kijk je natuurlijk uit naar de Kerstdagen en daarna Oud en nieuw. Al snel nadat Sinterklaas op de bus naar huis is gestapt, rolt buurman meterslange snoeren uit met gekleurde en flikkerende lichtjes en is dagen in de weer om alles aan de gevel en in de tuin te plaatsen. ‘Moet ik jou straks ook even helpen’, vraagt hij enthousiast. Nou, mijn echtgenote hangt een zelf gekantkloste kerstster voor het raam en dat is meer dan genoeg. Wij hebben al behoorlijk in een kerstboom geïnvesteerd. Voor de kerst nog even met buurman naar het winkelcentrum, waar een aantal mensen zonder mondkapje parmantig rondstapt met een blik van ’nou durf er eens iets van te zeggen’. Eigenlijk meelijwekkend, maar buurman vindt het ‘de overtreffende trap van arrogantie’. Gelukkig kan ik nog even snel de boosterprik halen, en ook daar raak ik in verwarring. Mensen die proberen zonder afspraak een prik te halen en schreeuwerig in discussie gaan met medewerkers, of voordringen en boos worden als ze erop worden aangesproken. Past daar medelijden of mag je het ook bestempelen als dom en arrogant? Buurman is overigens niet blij, hij moet voor de booster naar Hilversum omdat hij alleen daar samen met zijn echtgenote terecht kan. ‘Waarom niet in Baarle-Nassau’ vraagt hij gekscherend aan de telefoniste, ‘dan kan ik meteen een voorraad vuurwerk meenemen’. Al snel krijgen ze beide last van de prikarm en kan buurvrouw geen bier voor de kerstdagen in huis halen. Uit medelijden en als goede buur ze maar uitgenodigd voor een gourmet op tweede kerstdag. De prikarmen blijken snel te zijn genezen, want de lekkerste vleessoorten worden razendsnel aan de vork geprikt en met knoflookboter gebakken. Als ik een poging doe om een stukje biefstuk als het mijne te beschouwen, is het resultaat een aanval met een boze vork op mijn hand. Als tegenprestatie worden we uitgenodigd om Oud en Nieuw bij hun te vieren. De hele dag hangt er al een verdachte blauwe walm in de buurt en bij binnenkomst is buurvouw nog bezig restanten oliebollendeeg van het fornuis te schrapen. Opeens roept buurvrouw heel hard ’oliebol’. ‘Pardon’, zeg ik verbaasd, ‘gaan we schelden, waarom dat nou? ‘Nee, sorry’ zegt buurvrouw ’ ik bedoel wil je een oliebol’. Als ik met een schuin oog Droef naast de bank zie liggen, durf ik het aan en even later laat ik de halfgare oliebol, met de nadruk op olie, met een zachte plof verdwijnen. Alles bij elkaar wordt het toch een gezellige avond en ietwat beschonken vraagt buurman, zwaaiend met een kaasstengel, ‘hé buur, hoe laat kan ik morgen je kerstboom ophalen’? Ik kijk hem vragend aan en hij legt met een stralende blik uit dat hij de schuur vol heeft met kerstbomen om in te leveren bij de gemeente. ‘Verdien ik een extra zakcentje waar mijn vrouw niets vanaf weet’, zegt hij samenzweerderig. Vanwege de lockdown kon je bij veel bouwmarkten en bedrijven de kerstbomen gratis weghalen en buurman is er heel lang mee in de weer geweest. Als ik hem vertel dat de inzamelingsactie ook dit jaar niet doorgaat vanwege corona, gaat hij meteen los op de ‘ontkenners’. ‘Hun schuld, het zijn de nieuwe Jehova getuigen, met een voet tussen de deur proberen je gelijk te halen’. Gelukkig is het twaalf uur en gaan we naar buiten om het toegestane kindervuurwerk te aanschouwen. Dat blijkt echter iets luider en heftiger te zijn. Kan daar niet wat aan gedaan worden? bozebuurman@hotmail.com.
