Van carnavalsgrap tot kunstwerk

31/08/2022

Rond 1990 is het carnavalgebeuren in Purmerend een jaarlijks hoogtepunt met festiviteiten gecoördineerd door Prins carnaval, Grootvorsten en de Raad van Elf. Theo van der Zeijden, lid van de Raad van Elf, verzorgt als journalist bij Het Gezinsblad het mediagebeuren. Tijdens een van de rijkelijk besproeide vergaderingen stelt Theo, altijd in voor een goeie grap, voor om een stunt uit te halen, met de gedachte dat er wellicht een leuk artikel voor de krant in zit.

Tijdens de vergaderingen is iedereen het altijd met elkaar eens, nog een rondje, proost, alaaf en het voorstel is aangenomen. Eerder dat jaar wordt elders in Purmerend al een grap uitgehaald met een in een sloot gevonden krokodil die achteraf een plastic exemplaar blijkt te zijn. Het monster wordt daarna bij het grofvuil gezet en komt uiteindelijk bij Theo en kornuiten terecht. De bedoeling is een 1 Aprilgrap, maar dat duurt de edele raadsleden te lang en dan wordt de plaatselijke visclub als slachtoffer bestempeld. Kort voor de jaarlijkse viswedstrijd in de Where kieperen de grappenmakers de krokodil in het water, in de hoop dat één van de vissers hem tijdens de wedstrijd aan de haak slaat. Maar helaas, de vissers vangen bot in plaats van krokodil.   

Stinkende krokodillenkop
Dertig jaar later houdt Duikvereniging Trilobiet tijdens de Nazomerfeesten de jaarlijkse schoonmaakduik in de Where. Naast fietsen, kratten, flessen en oud ijzer voelt duiker Henk Appelman opeens iets scherps in de modderige bodem. Henk  is niet bepaald bang uitgevallen en komt even later boven water met een met schelpen bedekte en behoorlijk stinkende krokodillenkop met een vervaarlijk open bek. Nieuwsgierige omstanders schrikken, maar Appelman kan ze snel geruststellen, de kop is van plastic. Het verhaal doet snel de ronde in het die dag drukke Purmerend en voor hij het in de gaten heeft, staat de fortuinlijke duiker enthousiast zijn verhaal te doen voor een tv-nieuwsprogramma.

Boodschap
De opgedoken rommel wordt afgevoerd en voor de kop weet iemand wel een goede bestemming. “Mijn buurman is kunstenaar en die weet er vast iets moois van te maken.” Nog diezelfde dag vindt de krokodil een goed tehuis bij kunstenaar Marcus (Mark de Vries). Marcus krijgt meteen een idee. “Ik dacht bij de kop aan zwerfvuil, zo is hij ook achtergelaten, en om er dan weer iets positiefs van te maken. Zo wordt de kop een kunstwerk met een boodschap.” Het kunstwerk, inmiddels genaamd ‘Kokroedil’, bivakkeert dan, na een verblijf in de etalage van de Museumwinkel en via Priknick in het Leeghwaterpark bij een lid van de Rotary.

Inspiratiebron
Dan lijkt het kunstwerk enige tijd van de Purmerendse bodem verdwenen, maar tijdens een interview met een Rotarylid voor de weidevenner.nl blijkt hij de verzorger van de kokroedil te zijn geweest en wordt de nieuwe verblijfplaats bekend: De Nieuwe oecumenische basisschool De Wilgenhoek in de Beemster. Directeur Nancy Dijkstra en ook lid van de Rotary: “De kinderen deden mee aan een Priknick dan is de Kokroedil een mooie inspiratiebron om ook van zwerfvuil een kunstwerk te maken en een door de leerlingen gemaakt linnen doek met daarop figuren is aangeboden aan de wethouder. De Kokroedil is een mooie trofee om in de school te hebben en voor het komende project ‘Jungle’ een  prachtige toevoeging om over te vertellen.”

Na een zwervend bestaan van ruim dertig jaar over de bodem van de Where is er door de stunt van Theo van der Zeijden en kornuiten toch nog tot iets moois tot stand gekomen.