03/12/2022
Als bewoner van Weidevenne merk je dat Sinterklaas en zijn Pietermannen weer in het land zijn. De winkels hangen vol met versieringen, er liggen chocoladeletters en pepernoten in de schappen en er klinken Sinterklaasliedjes uit de speakers. De Kerstspullen zie je hier en daar zelfs ook al verschijnen, want je kunt natuurlijk nooit te vroeg beginnen met inkopen doen en het versieren van je huis. Kleinzoon Kyan gelooft nog heilig in de Goedheiligman. Inmiddels acht jaar, maar zijn moeder vertelde dat Kyan weet dat de Sint niet echt bestaat en dat mamma degene is die de kadootjes koopt. Als ik hem ophaal van school en vraag of hij de Sinterklaasintocht heeft gezien, roept hij spontaan,’ja het was leuk, ik moest alleen wel erg lang wachten tot hij er was’. Als we thuisgekomen de Halloweenversieringen hebben opgeruimd is het tijd voor de Sinterklaasspullen. Twee poppen worden aangekleed met Sint en Pietenkleding en de speelgoedboot wordt keurig volgens het voorbeeld ingericht. Sint op z’n paard op de voorplecht en Piet op de achtersteven.”Oma, gaan we nu Sinterklaasdingen knutselen?” Knippen, tekenen en plakken is echt zijn ding. Eerst wordt het paard Ozosnel gemaakt met behulp van wc rollen en wat touw, daarna vinden we een leuk voorbeeld van slingers met aan de bovenkant een Sint of een Piet. Terwijl we bezig zijn vraag ik terloops of mamma het nog over Sinterklaas heeft gehad? ‘Ja hoor’, zegt hij, ‘mamma zegt dat hij niet bestaat, maar ik geloof haar niet’ en gaat weer verder met het plakken van de slingers. Zo’n antwoord had ik niet verwacht en ben er even stil van. Ik vermoed zomaar dat het krijgen van cadeautjes hier ook een rol bij speelt, maar ik weet nog van mezelf dat ik heel verbaasd ben als ik hoor dat de Sint niet bestaat. Dat kan toch niet? Waarom sta ik dan in de kou met zoveel mensen te wachten tot hij langskomt op zijn paard? Iedereen zwaaien en roepen Piet, Piet, en liedjes zingen tot je hees bent. Ik vraag manlief of hij dat vroeger ook had, toen hem verteld werd dat de Sint niet bestaat. “Kan ik me niet herinneren, ik weet nog wel dat we dan ’s avonds aan de eettafel zitten met warme chocomel en speculaas. In de gang hoor je dan kletter, kletter en dan staan er cadeautjes, neergezet door de buurman die de sleutel heeft gekregen, of mijn vader verstopte de pakjes. Ik vond het altijd gezellig zo met elkaar. Ik denk dat we er dit jaar een spelletjesavond van moeten maken met chocomel en speculaas, nodigen we de kinderen en kleinkinderen ook uit. Een uitstekend idee, vind ik zelf. Kijk, daar word ik nou helemaal blij van.
