23/07/2023
12 augustus 1929
Soms kom je in Purmerend dingen tegen waarvan je denkt, hé wat leuk, dat wist ik niet. Op deze site plaatsen we regelmatig een artikel uit het boek Terugblikken, verhalen over de stad en haar bewoners, van Piet Jonker, redacteur/fotograaf van weidevenner.nl. Deze keer het jaarlijkse Dagje uit voor bejaarden. Niet alleen jonge Purmerenders trekken de komende weken de hele wereld over, ook senioren gaan op pad en appen foto’s vanuit vakantiebestemmingen naar het thuisfront.
Dagjes uit en midweekse verblijven in een vakantiepark zijn gemeengoed geworden, en een vliegvakantie naar zonnige oorden is ook voor veel senioren geen probleem. In 1885 is dat anders. Veel ouderen wonen in stegen en hofjes en zijn nooit buiten de stadsgrenzen geweest. Om daar verandering in te brengen organiseren Klaas Belt en Frederik Maijer een uitje voor bejaarden. Op 3 juli gaan de oudjes per rijtuig, voorafgegaan door het Stedelijk Muziekkorps en uitgezwaaid door vele Purmerenders, naar het nieuwe station van de Hollandsche IJzeren Spoorweg Maatschappij. Het is even schrikken bij het zien van het enorme stoom uitspuwende ‘ijzeren paard’, maar al snel is iedereen gerustgesteld. In Amsterdam gaat het, na koffie met gebak bij Krasnapolsky, per rijtuig naar Artis en tot besluit wordt gegeten in ’t Volkskoffiehuis.
Barend Cruijff met ‘moe’ van Veen en Elisabeth Bandt.
WC mee
In 1929 organiseren Barend Cruijff Sr., P. Jorritsma, Jb. van Beek, J. Raat en S. Rijser opnieuw een ’Ouden van dagen tocht’. Cruijff stapt naar burgemeester Cramwinckel voor de financiën, die er de noodzaak niet van inziet, maar tekent na enig aandringen schoorvoetend voor de eerste tien gulden. Er wordt gecollecteerd en middenstanders zorgen voor de rest. Op 12 augustus gaan 95 bejaarden naar Schiphol, waar ze voor het eerst in hun leven een vliegtuig van dichtbij kunnen bewonderen. Daarna gaat het naar Zandvoort. Voor dorst onderweg zijn volle melkbussen ingeladen en vanwege lang oponthoud door hoge nood bij de dames gaat later een draagbare wc mee. Soms is er pech onderweg en dan is de montagewagen van Ruis bij de hand.
Prinses Juliana
Zo’n tocht kost een paar centen, bijvoorbeeld: diner in Haarlem fl 1,50 per persoon, koffie op terras Wiersma 12,5 cent per kop en fl 1,30 aan reparatiekosten onderweg. Het wordt een jaarlijks terugkerend feest, maar er zijn ook problemen, want op een keer raken de meegenomen verbanddozen zoek. In1937 gaan artsen en het Rode Kruis mee, maar voor de collectrices is helaas geen plaats. Tijdens de eerste rit na de oorlog gaan de Purmerenders nog even langs bij de koninklijke familie en mogen in de tuin van paleis Soestdijk een handje schudden met prinses Juliana. Deze bijzondere reis wordt geheel uit eigen zak betaald door Barend Cruijff.
Opstand
Er komen zoveel aanmeldingen voor de bejaardentrips dat mede vanwege de verkeersveiligheid wordt overgestapt naar vervoer per bus. Daar is niet iedereen het mee eens, want enkele opstandige bejaarden willen per se met particuliere auto’s worden vervoerd. “Het is veel gezelliger en je went aan je chauffeur.” In 1953 staan de eerste gegadigden al om zeven uur op de Kaasmarkt te wachten voor de reis naar Laren. Koffie en broodjes staan klaar in hotel Hamdorf en kunstliefhebbers kunnen er een schilderijententoonstelling bezoeken.
Fouragewagen
Schommelschuitjes
Na een welkomstwoord door voorzitter Maarten van der Woude gooien enkele danslustigen er een walsje tegenaan, want als verrassing wordt de muziek verzorgd door de Purmerenders Klaas Klijzing en Wim Steevers. Anderen vermaken zich met de lachspiegels en de echte sportievelingen klimmen zelfs in de schommelschuitjes of de draaimolen. Een jaar later, met Taam Bruning aan het stuur van de voorste NACO bus en de Weesper Kluit auto van Blokker als fouragewagen, is als verrassing bij het diner in Doornwerth de vertrouwde gehaktbal vervangen door een mals kalfslapje en komen burgemeester R. Kooiman met echtgenote, wethouder Beukenkamp en de gemeentesecretaris gezellig een vorkje meeprikken.
Borden te kort
Steeds meer bejaarden wilden wel eens een gezellig dagje uit en voor een rit naar Valkenburg geven zich maar liefst een kleine vijfhonderd deelnemers op. Dat geeft problemen bij de uitspanning waar gegeten wordt, want voor een dergelijk groot gezelschap moet de hotelier bestek en borden lenen bij collega’s. Uiteindelijk worden de tochten verdeeld over twee dagen.
Helaas
In 1980, tijdens het afsluitende diner-dansant in AMVO (Volendam), komt de droeve mededeling van voorzitter Wout Zeekant: ”Het is over, er is geen geld meer.” Wethouder Thom Schreuder bedankt iedereen voor de jarenlange enthousiaste inzet en besluit met: ”Subsidie is helaas niet mogelijk, want de gemeente moet elk dubbeltje omdraaien. Jammer dat de burgerij niet meer zo meeleeft met ouderen.”
Wilt u op de hoogte blijven van al het nieuws in Weidevenne, Kop West, Centrum en Beemster, schrijf u dan in voor de nieuwsbrief.
