19/02/2023
Als echte Purmerender maak je natuurlijk regelmatig een rondje over de markt in de binnenstad. Onlangs wilde buurman, vanwege de plannen, ideeën en voorstellen om de binnenstad tot vermaakcentrum te verheffen, wel eens kijken hoe de welkomstvlaggen erbij staan. ‘Gewoon een rondje door het centrum fietsen’, stelt hij voor, niet wetende dat zoiets verboden is. ‘Oké, dan maar lopen’ bromt hij, maar even later hebben we beiden spijt. Voor een rondje markt heb je een fiets nodig om van kraam naar kraam te komen. Vijf op de Nieuwstraat, vijf op de Westerstraat en ook nog eens ver uit elkaar. Even later sta ik met een mopperende buurman op de Koemarkt. “Kijk buur, helemaal leeg, gewoon kramen van de Nieuwstraat en Westerstraat hier naartoe verplaatsen en marktkramen van Kaasmarkt, tot en met Koemarkt, inclusief Willem Eggertstraat. Een ‘rondje markt’ door de stad kan niet meer.” Als ik opmerk dat er al jarenlang wordt overlegd, vergaderd en onderzocht, gaat buurman moedeloos bij het Koeienbeeld zitten. “Moet ik het nou allemaal zelf regelen? Ga bij elkaar zitten, maak een plan en voer het uit. Betrek de winkeliers erbij, want een reclameboord buiten zetten is niet echt meedoen aan de markt.” Als een verdwaalde markttoerist ons vraagt even weg te gaan voor het maken van een foto van zijn kinderen bij de koeien, wandelen we via de Schoolsteeg met twee kramen, Willem Eggertstraat zes kramen en Zuidersteeg zonder kramen, naar de Nieuwstraat. Onderweg begint buurman over berichten in de krant. “Zeg buur, heb je gelezen welke plannen er gesmeed worden om het centrum een beetje leven in te blazen? Jarenlang is het volstrekt onduidelijk welke winkels wel of niet open zijn op zondag en koopavond en nu wordt er een compleet circusspektakel bedacht.” Ik was er al bang voor, want terwijl we bij de (vis)kraam op een gebakken bokking wachten, kijken andere klanten ons verschrikt aan als buurman met stemverheffing verder gaat. “In plaats van een scheve kerstboom met armentierige verlichting komt er nu zwaar geschut op de Koemarkt, waarschijnlijk om aan te geven dat je op koopavond en zondag in de binnenstad een kanon kan afschieten zonder iemand te raken.” Terwijl de visboer wantrouwend naar ons kijkt, komt er een glimlachje op buurmans gezicht. ‘O ja, en een naaldhakkenrace, maar met de ruwe kokosmat bestrating van de Koemarkt haalt niemand de finish.” Ik probeer buurman voorzichtig richting huis te krijgen om daar de gebakken bokking te verorberen. Thuis neemt buurvrouw het nieuws op internet door en vertelt enthousiast dat er ook een BIZ van vastgoedeigenaren met commercieel vastgoed op stapel staat en waar de gezamenlijke financiering voor nodig is. Bijvoorbeeld schone en veilige straten. Buurman verslikt zich in een graatje van de bokking en ik denk even terug aan een paar weken geleden. Rond elf uur op donderdagochtend, wandelend door het centrum, de glijgoten ontwijkend en eerder gevallen natte sneeuw klotsend over mijn enkels. Slechts twee winkeliers hebben hun eigen straatje schoon geveegd. Kan daar niet wat aan gedaan worden? bozebuurman@msn.com.
