26/12/2022
Als echte Purmerender wil je natuurlijk op de hoogte blijven van het gebeuren in de stad en volg je de vergaderingen van bestuurders via tv. Tijdens deze vergaderingen worden plannen besproken en vliegen de verlanglijstjes door de raadzaal. Purmerend moet een echte grote stad worden. Tot op het laatste stukje groen volgebouwd met hier en daar nog een mogelijkheid om de hond uit te laten. De letterlijk torenhoge ambities zijn duidelijk: meer en vooral hoger. Enige tijd geleden volg ik gezellig bij buurman op de bank zo’n vergadering en kijken we elkaar verbaast aan als bestuurders het in hun betoog over ‘het stadje’ hebben. ‘Ja ja’ zucht buurman, ‘met zulke plannen, kan je toch moeilijk over ‘stadje’ praten. Aan de ene kant futuristische plannen en daar tegenover de binnenstad kleineren’. Ik knik begrijpend en buurman vraagt. ‘zeg buur, waar komt die uitdrukking ‘stadje’ eigenlijk vandaan’? Terwijl buurvrouw er nog even tussendoor tettert dat ze de nieuwe burgemeester ook de volgens haar kleinerende benaming op tv heeft horen zeggen, leg ik het even uit. Veel vooral nieuwe Purmerenders denken dat zij het hebben uitgevonden, maar het begint eind vijftiger jaren. Amsterdamse bedrijven laten huurwoningen bouwen in Purmerend en de overloop begint. Werknemers verruilen de meestal te kleine huizen in de hoofdstad voor mooie doorzonwoningen in Purmerend. Voor de meesten een droom die uitkomt en voor sommigen een paradijs. Van driehoog achter met alleen een keukenraam naar een vijfkamer woning met een voor- en achtertuin en alle luxe van die tijd. Ondanks dat wordt er ook geklaagd, want wennen aan de Purmerendse mentaliteit valt niet mee. In Amsterdam, de grote stad, is alles toch veel beter. Purmerend van toen, nog zonder de grote nieuwe wijken, wordt aangeduid als slaap- of droomstad, waar niets te beleven is en als Amsterdammer sluit je je niet snel aan bij clubs en verenigingen, ‘dat is voor de boeren’, volgens de nieuwe Purmerenders. De kleinerende bijnaam ‘stadje’ is dan snel geboren. Een veel gehoorde opmerking in die tijd is ‘ik zou wel op mijn blote knieën terug willen naar de grote stad’, maar vrijwel geen één ‘overloper’ zet dat om in daden. Ze zien hoe de bakkers, slagers en groenteboeren langzaam worden vervangen door grootwinkelbedrijven en Purmerend groeit. Na de nieuwe wijken moet ook de binnenstad eraan geloven en met uiterste precisie worden de vrije en vrijkomende ruimtes dichtgemetseld. Dan hoor ik een snurk en zie dat buurman in slaap gesukkeld is en buurvrouw voor een ommetje met Droef is vertrokken. Nou, lekker weer. Op tv gaat de vergadering door en zie en hoor ik bestuurders discussiëren over iconisch, inmiddels omgezet in beeldbepalend, bouwen op de Schapenmarkt. Het vrijwel laatste stukje open ruimte in het centrum. Ook hierbij wordt de binnenstad als ‘stadje’ benoemd. Iconisch of beeldbepalend bouwen in een ‘stadje‘? Er zijn grote plannen voor opwaardering voor de binnenstad, een goede reden om het (nu nog) centrum bij de juiste naam te noemen. Kan daar niet wat aan gedaan worden? bozebuurman@msn.com.
Beetje jammer dat er over de Amsterdammers die toen naar Purmerend verhuizden zo gedacht word. Zelf in ’83 zoals velen hier naar toe gekomen. Precies op t goede moment omdat Amsterdam toen al erg aan t veranderen was en zeker niet met t idee dat ik Amsterdam zou gaan missen en gillend weer terug zou gaan of omdat ik me niet zou kunnen aanpassen hier. De term “t stadje” werd toen gebruikt om naar t centrum te gaan en was meer liefkozend bedoeld dan kleinerend, maar omdat t allemaal nog kleinschalig was dus die term is blijven hangen. Woon hier nog steeds met veel plezier en zou voor geen goud meer terug gaan. Natuurlijk is de gemeente flink uitgebreid maar daar kan je ook de voordelen van inzien.