09/07/2020
Als echte Purmerender kan je natuurlijk niet om het coronagebeuren heen. Gelukkig kan ik regelmatig tijdens mijn levensbeschouwende gesprekken met de buurman in de tuin het virus laten wegwaaien. Hoewel de pandemie veel leed en ellende veroorzaakt zijn er toch af en toe ook vermakelijke situaties. Tijdens een wandeling door de binnenstad hoef ik maar even m’n neus op te halen of zachtjes te kuchen en sommige tegemoetkomers deinzen met een meestal hilarisch tweebenig sprongetje achteruit om vervolgens met een panische blik in de ogen met een grote boog zijwaarts om me heen te lopen. Meestal vergezeld gaande van binnensmonds gemompel over hoe ik het waag om me op straat te vertonen. Waarschijnlijk hebben ze niet in de gaten dat ze zelf ook op straat lopen. Gelukkig kan ik regelmatig gezellig bijpraten met buurman terwijl de echtgenotes in de supermarkt de winkelwagentjes ontsmetten via een fles die al door honderden andere klanten is vastgehouden, nooit wordt schoongemaakt en verstopt staat in een berg gebruikte doekjes. Buurman weet er alles van, want hij doet regelmatig de boodschappen voor zijn bejaarde moeder. ‘Dat kan niet anders’ zegt hij, ‘de supermarkten wilden in het begin van de crisis het leed voor de ouderen verzachten en daarom mochten ze ’s morgens vroeg, als andere mensen nog slapen, de groetenvakken nog leeg zijn en de gangpaden in de winkels vol staan met dozen en vakkenvullers, de boodschappen doen. Hadden ze lekker de ruimte. Ja ja, lopen ze de rest van de dag niet in de weg, zullen ze bedoelen. Nou, moeder wil graag zelf uitmaken wanneer ze boodschappen doet en dat is zeker niet tijdens het dagelijkse steunkousen aantrekken, wassen, medicijnen innemen en aankleden uurtje’. Buurman is daarom regelmatig voor moeder op pad en ontdekt nu ook wat er behalve bier allemaal te koop is in een supermarkt. Hij heeft zelfs een grotere barbecue aangeschaft en buurvrouw nieuwe brede fietstassen gegeven om voldoende stokbrood en houtskool te kunnen meenemen. Terwijl we gezellig bij de barbecue de voor- en nadelen van vegetarische houtskool bespreken, komt buurvrouw hijgend en met volle fietstassen het pad op. ‘Nou’, stamelt ze, ‘denk ik even snel stokbrood bij de bakker te halen, moet ik eerst de hele straat door, omkeren en tussen de strepen door om bij de winkel te komen. Je zult het niet geloven, maar naast de al aanwezige spandoeken en borden over het anderhalve meter gebeuren, zijn er nu mega witte lijnen op de straat geschilderd’. Buurvrouw kennende dacht ik meteen aan sterk overdrijven, want een historische binnenstad (Waterlandsgoed), daar ga je toch voorzichtig mee om, daar kalk je de winkelstraten niet vol met belijning van absurde afmeting. Voor de zekerheid ga ik na het wegwerken van een tomahawk steak en stokbrood toch even kijken. Nou, het zijn geen halve maatregelen. Mijn verwachting was een smalle streep in het midden van de glijgoot, want corona blijft op de loer liggen, dus voorzorgsmaatregelen zijn nodig, maar dit is meer een obese wegbeschildering die op de rijksweg A7 niet zou misstaan. Zelfs langs de met gekleurde stenen aangegeven precariolijnen, waar ondernemers borden en waren mogen uitstallen en je toch niet kan lopen, is de straat volgekalkt. Kan daar niet wat aan gedaan worden? bozebuurman@hotmail.com.
