11/01/2020
Als echte Purmerender wil je natuurlijk je grenzen verleggen en geheel tegen mijn gewoonte in, klemmen in de broek, banden opgepompt en reparatieset onder het zadel, stap ik op de fiets. Kop West lijkt me wel leuk om eens rond te kijken, maar aangekomen bij de Sluisbrug knijp ik al in de remmen. Een oerwoud van borden rond de brug. Verkeers-, verbods-, aanwijzings en omleidingsborden, afgewisseld met een regiment aan rood/witte hekken. Aan de andere kant van de brug precies hetzelfde, en terwijl ik nog verbaasd rondkijk valt mijn blik op een oudere dame die nogal hulpeloos op haar volgeladen rollator zit met daarnaast een eveneens uitpuilend boodschappenkarretje. Onze blikken kruisen elkaar en, hulpvaardig als ik ben, stap ik op haar af en vraag of ik wellicht kan helpen. ‘Nee hoor meneer’ zegt ze ‘ik ben bijna thuis, even uitrusten en dan nog een klein stukje’. Met een blik op de hoeveelheid boodschappen vraag ik waarom ze zoveel tegelijk meesleept. ”Heeft u zo’n groot gezin?” Ze kijkt bedenkelijk en zegt met vermoeide stem, ‘volgende week gaat de sluisbrug voor twee weken dicht en dan moet ik twee kilometer extra lopen om brood of melk te halen. Dat gaat helaas niet meer en daarom sla ik nu zoveel mogelijk in’. Inmiddels zijn meer passanten blijven staan en mengen zich in het gesprek.” Een oudere man: “De brug is al lang over zijn houdbaarheidsdatum heen en nu, in plaats van een nieuwe veilige brug, wordt gekozen voor een soort Repair Café en wordt een hele wijk twee weken afgesloten. Zelfs de bushaltes zijn buiten dienst.” Tot mijn verbazing blijkt dat voor de omleidingsroute ook een omleiding is aangegeven. Een omleiding vanwege een omleiding, echt waar, het kan. De aangegeven omleiding is dagelijks verspert door een aantal bouwkranen en vele werkbusjes. Fietsers en wandelaars moeten nu via een gevaarlijke oversteek en een weg zonder trottoir, waar ook nog eens veel auto’s geparkeerd staan, om de omleiding heen. Op mijn vraag of bewoners hebben aangeklopt bij de provincie of gemeente wordt meewarig het hoofd geschud: “De provincie zegt te hebben overlegd met de aannemer, gemeente en politie, maar bewoners komen in het verhaal niet voor en ook aankloppen bij de politiek leverde niets op. Die zijn druk bezig met vissenleed en overlast van halsbandparkieten in de Beemster.” Veel onbegrip is er voor het wel plaatsen van twee noodbruggen bij de Hoornsebrug en het snel aanpassen van de afsluiting van de Melkwegbrug, waar de omleiding net zo lang was, en hier bewoners, waaronder ouderen met of zonder rollator, twee kilometer moeten omlopen. Maar ach, een oud-wethouder zei het ooit: “De Hazepolder is een lastige wijk, zelfs de vuilniswagen moet er voor omrijden.” De oude dame is weer een beetje op adem gekomen en gaat op huis aan, van waar ze voorlopig niet naar de binnenstad kan en ik fiets verder met vreemd gevoel. Want zeg nou zelf; in een stad die de afstand tussen bushaltes wil verkleinen, laten we ouderen kilometers omlopen. Kan daar niet wat aan gedaan worden? bozebuurman@hotmail.com.
Mooi stuk boze buurman
Misschien moet het leger ingeschakeld worden, Henk Appelman had tijdens de feesten van 2010 een enorm ponton gebouwd in het kanaal waar zelfs helicopters op konden landen. Die zijn zo gelegd en kan naast de sluis liggen. Wat is nou de reden? Zijn het de kosten? Het vroegere wijkbeheer organisseerde bij dit soort acties bijeenkomsten.Dan komen de oplossingen wel. Gebeurd dit hier niet omdat het vanuit de provincie Noord Holland geregeld wordt? Vreemd zo ga je niet met je burgers om.
Sorry boze buurman maar de Hoornse brug lag er 12 weken uit zijn er uiteindelijk 14 geworden. En niet ook 2 weken zoals u schrijft. Blijft wel dat het voor de oudere bewoners daar erg lastig blijft!
Een paar dekschuiten voorzien van brede afrij platen zou wellicht een groot aantal mensen blij maken.
Beste Thea, Verkeerd gelezen. In de column staat nergens geschreven dat de afsluiting van de Hoornsebrug twee weken duurde.