13/11/2022
Als bewoner van Weidevenne loop ik ook regelmatig over de markt. Altijd gezellig, even neuzen voor iets nieuws en wat lekkers halen voor het weekend. Kyan is gek op stroopwafels en macarons en gaat daarom altijd heel graag mee als ik hem van school heb opgehaald. ‘Oma gaan we vandaag weer naar de markt’, vraagt ie zo af en toe. Dan halen we ook even wat lekkers voor Joy bij de dierenwinkel en kan hij gelijk even naar de vissen kijken. Maar nu is de markt verplaatst naar het parkeerterrein. Op zich is dat een klein stukje verder lopen, voor ons geen punt. Kyan vraagt opeens ‘oma waarom staan er hier zoveel gele borden op het parkeerplein? Kunnen de mensen niet goed lezen of zo’? Ik moet er wel om lachen, want het zijn er ook best wel veel, maar ik kan me voorstellen dat als een bord ergens niet staat er dan toch gewoon geparkeerd wordt, waar het eigenlijk niet mag. Het is wel een vrolijk gezicht. Bij thuiskomst is het knutseltijd, we hebben eerder in het bos kastanjes en mooie bladeren verzameld en gaan aan de slag. Poppetjes van de kastanjes en de bladeren gebruiken we om dieren van te maken. Lang leve het internet, waar je gelukkig veel voorbeelden kan vinden. Buiten waait inmiddels een harde wind en de regen klettert tegen de ramen. Ik ben blij dat we op tijd binnen zijn. Manlief komt even later ook min of meer verzopen binnen nadat hij op de haven is geweest en moppert ’dit toch geen weer is om buiten te zijn’. Ik zal maar niet vragen of hij Joy wil uitlaten, want zijn gezicht staat op hetzelfde onweer dat buiten aan de gang is. De boot is tijdens een mooie dag uit het water gehaald en staat nu op bokken. Na al het schuren langs kades en botsen tegen meerpalen is de boot toe aan een likje verf. Verenigingshaven is een wereldje op zich. Op de bergingsdagen ga je na koffie, thee en wat lekkers met elkaar aan de slag. Er is een speciale ploeg om de boten op het droge te krijgen. Met een tractor en een speciale constructie met palen worden ze uit het water getrokken. Iedereen is op elkaar ingespeeld en ik kijk met bewondering hoe soepel alles verloopt. De steigers worden gelijk aangepakt, het gras gemaaid en de bomen gesnoeid. Aan het einde van de dag zitten we gezellig bij elkaar met een biertje en een wijntje en luister ik naar de verhalen over vaarvakanties naar Friesland, Duitsland, Frankrijk en Noorwegen. Manlief en ik horen het aan en staan verstelt hoe makkelijk het allemaal lijkt. Plotseling zegt de lieverd ‘zeg, zullen wij anders volgend jaar in de zomer een rondje door Friesland gaan varen? Dat moet ons toch wel lukken samen’? Kijk, daar word ik nou helemaal blij van.
