20/12/2023
Als echte Weidevenner verheug ik me ieder jaar weer op de kerst. Als ik Joy uitlaat, zie ik al begin december, en hier en daar zelfs al wat eerder, de kerstverlichting en kerstbomen binnen en buiten verschijnen. Ik word er vrolijk van en als ik dan mijmer over het afgelopen jaar ben ik inderdaad een blije buurvrouw. De opening van de HOP Weidevenne, een bijzondere plek waar honden los kunnen lopen, lichtjesavond op de begraafplaats, oprichting van de Facebookpagina Handje Helpen, schoolkinderen die hardlopen voor de CliniClowns. Eigenlijk te veel om op te noemen. Thuis staat inmiddels ook de kerstboom, dit jaar vrolijk versierd in wit en blauw. Manlief is brommend en wel aan de slag gegaan met de buitenverlichting. “We komen toch niet in de tuin, dus waarom al die slingers met lampjes?” Dat ik ook nog een bol wil die sneeuwvlokken op de muur projecteert is volgens hem helemaal een onzinnig idee, maar net als ieder jaar schikt hij zich en uiteindelijk vindt hij het, achteraf, toch wel mooi. Kyan zit al bijna een jaar op pianoles, altijd weer een feestje om daar samen naar toe te gaan. Ik vind het maar knap, van nul noten lezen en geen idee van een centrale C naar All I want for Christmas op de piano. Op de oppasdagen zet ik de kerstkransjes en warme chocomel met slagroom en sprinkels al klaar. Het optimale kerstgevoel is als hij kerstliedjes oefent en we met z’n drieën meezingen. Af en toe hapert het, maar who cares. Een vriendin nodigt me uit voor het kerstfeest bij Londenhaven, met z’n tweeën is toch gezelliger dan alleen. Ze woont er nog niet zo lang, maar is wel nieuwsgierig. “Ik heb geen idee wat de bedoeling is, maar als ik mijn buren zo hoor is het heel gezellig met een hapje en drankje.” De hele week regent het, maar op de dag zelf is het gelukkig droog en bij aankomst sta ik versteld van de kerstverlichting, kraampjes en muziek. Helaas even vergeten dat het een buitengebeuren is, maar gelukkig heeft mijn vriendin nog een foute kersttrui met warme broek voor me. Omdat je niet met lege handen wilt aankomen heb ik wat oliebollen meegenomen van de kraam op het winkelcentrum. Het is zo halverwege december al aardig druk daar, maar ja, moet je volgens manlief ‘maar niet de lekkerste oliebollen van Purmerend’ verkopen. Vriendin had zich niet druk hoeven te maken als nieuweling, ze wordt warm verwelkomd en opgenomen in de bewonersgroep die alle cliënten van Odion inmiddels al bij naam kennen. Luidkeels zingen we mee met de livemuziek en genieten van een alternatief kerstdiner van zuurkool met braadworst en glühwijn. Kijk daar word ik nou helemaal blij van.
Namens manlief, Joy, en Kyan wens ik u vrolijke feestdagen met veel gezelligheid en samenzijn.
