11/11/2019
De lunchroom van Karsten op de hoek Padjedijk/Kaasmarkt, het patatloket van Thijs de Jong op de hoek Koemarkt/Dubbele buurt, de automatiek van Schoen aan de Westerstraat en de Regenboog aan de Willem Eggerstraat zijn allemaal herinneringen. De oudste snackbar van Purmerend is nu aan dat rijtje toegevoegd, want Jo Mul heeft de deur van haar bedrijf aan de Hoogstraat na 61 jaar voorgoed achter zich dichtgetrokken. Het ijzeren hek is naar beneden en het waarschijnlijk smalste pand in het centrum staat te huur.
Johanna Mul werkte bij vader in de slagerij aan de Gouw, maar na verkoop van de slagerij stapt Jo in de horeca en runt samen met Henk van der Woude de kantine van het zwembad in Wormer en staat letterlijk haar mannetje tijdens dansavonden met traditionele knokpartijen in het Herenlogement. Toen bakker Vlaar het voormalige pand van boekhandel Honijk aan de Hoogstraat te koop zette, begon Jo daar in 1958 voor zichzelf met de verkoop van patat, volgens velen gebakken in paardenvet. Een kwartje per zak (12 eurocent) en vijf cent meer voor een lepel mayonaise.
Kleinste zaak
Jo kwam regelmatig met een primeur, bijvoorbeeld gratis ijs vanwege de ingebruikname van een Expresso ijsbar, wat een ware veldslag tot gevolg had om bij het loket te komen. Ook de verkoop van kant en klare ‘meeneem soep’ en later warme kip van de grill, waren primeurs voor Purmerend. Tijdens de St. Maarten optocht deelde de grootse zaak aan de Hoogstaat (Eikenboom) zakjes snoep uit en daarna gingen kinderen in de rij bij de kleinste zaak voor een ijsje, waarbij veel lampionnen (met echte kaars) het niet overleefden.
Herinnering
Onlangs is Jo honderd jaar geworden en vond zij dat het eigenlijk wel tijd was om er mee te stoppen. Bedrijfsleider en steun en toeverlaat John vond dat ook wel een goed plan en uiteindelijk is, met pijn in het hart, de beslissing genomen. Geen vriendelijk wuivende Jo Mul meer op het miniterras voor de zaak, maar de in paardenvet gebakken zak patat met een lepel fel gele mayonaise van zestig jaar geleden blijft een mooie herinnering.
We hebben vaak een patatje of een bal gehakt daar gegeten, en een ijsje ,in onze jongere jaartjes.
Wens jopie rust toe ,dag kopie het gaat je goed gr Nel dochter van Piet Slooten van de kruidenier op de kaasmarkt.
Jopie moest het zijn niet kopie.
Was en is nog steeds een super lieve vrouw. Snap dat ze haar bedrijfsleider ook zijn rustige dag gunt. Toppers beide
wat een geweldig mens, dank je wel Jo.
nog veel mooie jaren gewenst.
Vroeger als kind ging ik er vaak een soft ijsje halen uit school vandaan. Later repareerde ik haar wasmachine en zaten er altijd wel mensen binnen. 100 jaar fantastisch, echt een begrip in Purmerend. Wens mevrouw Mul en John een goed pensioen
Niet hoek Kaasmarkt/Padjedijk toch!? Gewoon Hoogstraat volgens mij…
Evengoed jammer dat deze patatzaak dicht is gegaan..
Het ga je goed…
Hoek Kaasmarkt/Padjedijk betreft een andere snackbar..
Bij jo mul kon altijd alles geniet nu maar van je pensioen
Wauw wat een prestatie na 61 jaar! Mooie herinneringen aan een patatje en broodje warm vlees bij Juffrouw Mul! Hulde!
Altijd een ijsje halen.
In De Hoogstraat.
Ahh Jo en mijn vader was buurman in de “Gouw”. Ik mocht sigaretten halen voor pa en het kwartje was voor mij. Ijsje dus. Liefs en ik heb recentelijk nog met Jo een een praatje gemaakt voor de snackbar. John en Jo, het allerbeste. De herrinnering blijft. Groetjes Annette Muis
John blijft haar nog steeds dagelijks ophalen uit Verpleeghuis Overwhere naar haar huis en brengt haar weer terug door de stad over de Kaasmarkt en over de Beemsterdijk.zo bijzonder.
Jopie Mul is ook vereeuwigd in het boek lang zal ze leven. Er staat een schitterende foto in het boek van Jopie met haar kat.
Hallo Hans, is dit boek nog ergens verkrijgbaar?
Het boek heet: “Lang zal ik leven” en is verkrijgbaar via http://www.langzalikleven.nl
groet Hans
Het was voordien een gewoon woonhuis. Eigendom van Vlaar die het verhuurde aan van Toor gehuwd met Mobron. Pand is verbouwd door Limburg de aannemer. Toen werd het de snackbar.
Jaren 3 huizen naast de snackbar gewoond en nooit zal ik de legendarische slogan vergeten die met de verkoop van oliebollen in dec op een papier stond geschreven.
Geen gelul, oliebollen van Mul
Mevr.Mul, en John, het ga u goed.
Wow, Mevrouw Mul..wie kon haar nu niet!
Hele lieve vrouw ook, altijd belangstellend, ik niet alleen, maar mijn ouder, broers en zussen zijn daar verschillende keren geweest!
Vroeger, het mocht eigenlijk niet, maar ik MOEST mijn motor voor de deur hebben daar,lekker geluid in die winkelstraat ook!
‘Hoi Japie, hoe is het met je Moeder’…Steevast haha.
Als iemand daar in Purmerend wel een bekendheid was, is dat Mevrouw Mul!
Dag Mevrouw Mul, en natuurlijk John, dat het jullie goed moge gaan, en bedankt voor het geweldige ’thuis gevoel’ als men daar kwam!