04/06/2020
In het plantsoentje aan de Nieuwstraat bij de Postbrug staat een mooi granieten bankje. Het was jarenlang verscholen achter hoge struiken en werd voornamelijk gebruikt door de jeugd. Nu de monumentale wilg naast het bankje is gesneuveld en de struiken zijn verdwenen, vragen veel voorbijgangers zich verbaasd af ‘waarom staat daar zo’n mooi bankje’? Lange tijd was de oplossing eenvoudig vanwege de plaquette met het verhaal, maar die is helaas al een poosje spoorloos verdwenen. De redactie van weidevenner.nl stelde een diepgaand onderzoek in rond het verhaal erachter.
Op 30 augustus 2002 wordt een federatieovereenkomst gesloten tussen de gereformeerde kerk en de Nederlands hervormde kerk in Purmerend en daarmee ontstaat de Verenigde Protestantse Gemeente Purmerend. Het ‘huwelijk’ wordt ingezegend met het aanbieden van een bankje als rustpunt voor de inwoners van Purmerend. Bij het Stiltecentrum op de Floriade 2002 in Hoofddorp staan twee granieten bankjes en één daarvan wordt naar Purmerend gehaald en in samenwerking met de gemeente wordt een geschikte locatie gezocht. Het wordt een mooie beschutte plek op de oude omwalling van Purmerend, met uitzicht op de Postbrug en Stadsgracht, waar ooit huisvrouwen via een beun de was deden in het grachtwater.
Langer dan tien jaar
Onthulling 2002
Op zaterdag 21 december 2002 onthullen ‘oma’ Dicky ten Woude (80 jaar) en haar zesjarige kleinzoon Tom Eulderink samen met toenmalig wethouder Vincent Nijenhuis de bank. De wethouder geeft daarbij uitleg over de gekozen plek en spreekt de hoop uit ’dat de Purmerenders hier een rustpuntje zullen vinden in hun drukke leven’. Voorzitter Gerrie van der Velden en vicevoorzitter Paul Wiertsema omschrijven de plek als ‘een plaats om elkaar te ontmoeten en zelf tot rust te komen’. Voor vandalisme zijn ze niet bang, ‘want de bank is van graniet en weegt nogal wat. Wij hopen dat hij toch iets langer meegaat dan tien jaar’.
Mooie bank, mooie plek
Tien jaar later, in 2012, komen oma Ten Woude, Tim Eulderink en Vincent Nijenhuis nog een keer samen bij het bankje en zijn het met elkaar eens ‘het is een mooie bank op een mooie plek’. Nu, bijna twintig jaar later, staat de bank weer prominent in beeld. Lange tijd was hij verscholen achter bosschages, maar nu die zijn verdwenen, staat de bank weer mooi in het zicht.
inzitten bank 2002
10 jaar later
Weer een leuk verzorgd artikel, dank je!
Leuk het verhaal van De Bank.
Loop er bijna dagelijks langs en kijk er nu met andere ogen naar.
Mevr. Ten Woude was jarenlang de buurvrouw van mijn moeder. Ze dronken regelmatig koffie samen toen zij nog in de Overwhere woonden. Lekstraat en Waalstraat.
klopt ja ze konden het altijd goed vinden samen
Ik zal het verhaal delen met een een inwoonster uit de Julianastraat die daar ook al heel lang woont.Dat vindt ze vast leuk.Zij kan nu de boom weg is het bankje vanuit huis zien denk ik