09/07/2014
Zorg over houding rond islamitische school
Als burgemeester heb ik zorg over de teneur van het debat over de islamitische school. In het verlengde hiervan maak ik mij zorgen over de gevolgen voor onze samenleving, terwijl mijn beeld is dat wij in Purmerend meestal goed met elkaar omgaan. Iedereen voelt een lading rond het onderwerp die verder gaat dan het thema van de vestiging van een nieuwe school normaal gesproken rechtvaardigt.
Het lastige is dat argumenten worden gehanteerd waarvan je het gevoel hebt, dat die deels oprecht zijn en die deels lijken te dienen als een soort dekmantel. De zorg om verkeersdruk is ongetwijfeld bij een aantal mensen aanwezig. Het is dan ook goed hier objectief naar te kijken. Bij een aantal andere mensen lijkt het argument van verkeersdruk meer ingegeven door de wens om geen school met een islamitische signatuur zich te laten vestigen. Een anti-moslim houding is sommigen niet vreemd. De vaak anonieme uitingen op internet bevestigen deze indruk. Weer anderen zijn tegen scholen met verschillende religieuze achtergrond vanuit de gedachte dat deze scholen de integratie bemoeilijken of zelfs tegenhouden. Deze uiteenlopende argumenten lopen in de publieke discussie door elkaar en kleuren ook de politieke discussie, waardoor er een zware lading rond het onderwerp hangt.
In onze rechtsstaat is in de Grondwet een aantal rechten vastgelegd die van grote waarde zijn. De vrijheid van godsdienst en de ruimte om bijzondere scholen te stichten zijn in de Grondwet vastgelegd. De wijze waarop deze scholen tot stand kunnen komen, is vervolgens in wet- en regelgeving uitgewerkt. Ruim 70% van de schoolgaande kinderen zit op een bijzondere school. Het moet dus duidelijk zijn, dat er altijd een bijzondere school kan worden opgericht als aan de criteria wordt voldaan. Het is hierbij niet van belang of de school katholiek, protestants-christelijk, joods of islamitisch is.
Een gevolg van deze rechtsstatelijke uitgangspunten is, dat de overheid, ook de gemeentelijke overheid, moet meewerken aan de vestiging van een bijzondere school die voldoet aan de oprichtingseisen, ook als politici of inwoners daar persoonlijk een andere opvatting over hebben.
Het feit dat de juridische context duidelijk is, laat onverlet, dat er kennelijk zeer negatieve gevoelens leven bij mensen over een islamitische school en waarschijnlijk over moslims in onze samenleving. De emotionele reacties duiden hier ook op. Mijn beeld is dat sommige inwoners de veranderingen in onze samenleving door de komst van mensen met een andere achtergrond niet willen aanvaarden of zelfs als bedreigend ervaren. Dat de Nederlandse geschiedenis laat zien, dat de samenleving altijd aan verandering onderhevig is geweest, doet hieraan niet af. De landelijke politiek worstelt al langer met de vraag hoe hiermee om te gaan. De verschillende stellingnames geven aan, dat er nog heel verschillend wordt gedacht over de koers die gevaren moet worden, nog afgezien van de vraag wat haalbaar is.
Mijn indruk is dat de nationale aandacht voor terugkerende Jihad-strijders en zelfs de discussie over Zwarte Piet hierbij niet helpt: “Zij komen vertellen hoe wij hier moeten leven”. Naar mijn mening is er geen eenvoudig antwoord op dit vraagstuk. Het heeft geen zin om te gebieden dat een gevoel er niet mag zijn of dat een gevoel onjuist is.
Ik merk dat de discussie mensen raakt en bezeert. Dat geldt bijvoorbeeld voor mensen die menen hun cultuur kwijt te raken en evenzeer voor moslims en anderen die een uitstekende bijdrage leveren aan onze samenleving maar zich niet meer welkom voelen. Ook weten vele mensen zich geen houding te geven. Hierdoor ontstaat helaas ruimte voor kortzichtige politici met kennelijk eenvoudige oplossingen, maar die voorbij gaan aan de werkelijkheid in de wereld anno 2014. Ook zijn deze oplossingen verre van duurzaam.
Ik vind het onze taak om de vragen die leven onder ogen te zien en daarover in gesprek te gaan. Bij de overheid – zowel nationaal als gemeentelijk – ligt een bijzondere en zware taak om dit gesprek op een ordentelijke manier vorm te geven. De normen van de Grondwet en de wet zijn uitgangspunten. Het zou mooi zijn als wij ons zouden kunnen spiegelen aan de goede voorbeelden uit bijvoorbeeld de sport en de muziek, waarbij mensen uit verschillende culturen elkaar weten te vinden en te waarderen.
Van onze volksvertegenwoordigers vraag ik geen voeding te geven aan onlustgevoelens maar de discussie op de goede manier te voeren. Als goed beschouw ik de discussie op basis van werkelijke argumenten – al zijn die soms ongemakkelijk – met inachtneming van de randvoorwaarden die de rechtsstaat stelt. Deze randvoorwaarden gelden in de volle breedte voor alle Nederlanders van welke afkomst ook.
Don Bijl
Burgemeester van Purmerend
Als de politiek eens een begint met eerlijk en open het publiek tegemoet te treden in dit soort gevoelige kwesties en niet STIEKEM eerst zonder raadpleging of info vast een besluit te nemen en op het allerlaatste moment de bewoners in te lichten dat het morgen gaat gebeuren dan heeft de burgemeester recht van spreken nu moet hij verwachten dat betrokkenen op dezelfde wijze reageren als ze behandeld worden.
een prima open brief
Burgemeester Don Bijl gaat meteen de buurtbewoners die tegen een islamitische school zijn islamofoob noemen, waarom komt er in de straat waar de heer Bijl woont geen islamitische school als de heer Bijl dat zo normaal vind. Ik zou ook niet blij zijn als er bij mij in de buurt een islamitische school zou worden gevestigd. En of de heer Bijl mij dan islamofoob wil noemen laat mij koud. Ik vind het meer een kwestie van gezond verstand. Moslims willen hier helemaal niet integreren en dat steken ze niet onder stoelen of banken, ze willen alleen de voordelen. Toen er weer eens een onderzoek werd gehouden bleek onlangs dat meer dan 70% van de moslims helemaal niet afkerig van ISIS stond en ze niet wilde veroordelen. Ik ben trouwens bang dat de ogen van de heer Bijl niet open zullen gaan en ik zou zeggen “droom maar lekker verder”.