16/07/2014
Het hertenkamp in de Bloemenbuurt is al bijna zestig jaar een begrip in de wijk Centrum. Het is dan ook een unieke plek voor jong en oud. Maar bij veel inwoners van Weidevenne nog onbekend gezien de reacties op de facebookpagina Wij Weidevenners na de geboorte van een hertje. Redactielid Piet Jonker, van de Wijkkrant Centrum, is de uitgelezen persoon om te vertellen over dit leuke hertenkamp.
In 1956 begon de invulling van de Zuiderpolder, die vanwege de naar bloemen genoemde straatnamen als snel de Bloemenbuurt werd genoemd. Het begon met de bouw van vijfhonderd arbeiderswoningen, een speeltuin, een bejaardencentrum, een kleuterschool, een landbouw/huishoudschool, een ulo en een ziekenfondsgebouw. Om er een leefbare buurt van te maken, kwam er centraal in de nieuwe wijk een door Van der Sloot ontworpen hertenkamp.
Herten en Lama’s
In de Overweersepolder (nu Overwhere) werden door gemeentewerkers honderden vierkante meters graszoden uitgespit en overgebracht naar het hertenkamp en al snel kwamen de eerste bewoners. Terwijl timmermannen nog bezig waren met het nachthok werden, onder het toeziend oog van locoburgemeester C. Beukenkamp en directeur gemeentewerken H. Meijer, vier herten en twee lama’s losgelaten. Dat gebeurde in alle stilte om de dieren niet nerveus te maken, maar al snel kwam de hele buurt kijken. Iedereen was enthousiast over de prima huisvesting, maar er werd stevig gemopperd dat de dieren het beter hadden dan de buurtbewoners, want vanwege een tekort aan straatstenen was de buurt nog een modderpoel. 
Vrijwilligers
De lama´s kregen twee kinderen, maar omdat het terrein eigenlijk niet geschikt was werden ze al na een paar jaar verkocht. In 1973 werd gedacht aan een ombouw naar een kinderboerderij, maar dat bleek technisch niet mogelijk. Ook verplaatsing naar het Cramwinckelplantsoen was niet haalbaar. Tien jaar later trok de gemeente zich financieel terug en na overleg met bewoners namen zes vrijwilligers onder leiding van Leo Wardenaar de taken over. Er was naast de verzorging altijd wel wat te doen, want dieren zijn vaak eigenwijs en luisteren meestal niet. Er was meerdere keren een jacht op ontsnapte herten of pauwen waarbij politie en dierenarts aan te pas moest komen. Een weggelopen ree wist zelfs een paar dagen van z´n vrijheid te genieten, maar werd uiteindelijk nabij Kwadijk gevangen. Maar er waren ook veel leuke momenten zoals de geboorten van jonge dieren. In 2009 werd Leo Wardenaar in het zonnetje gezet vanwege vijfentwintig jaar vrijwilliger en beheerder van het hertenkamp.
Eendjes voeren
Nu, dertig jaar na de overname door vrijwilligers, wordt er weer overlegt over het voortbestaan van deze unieke plek. Het hertenkamp kan nog maar net bestaan door dagbesteding via cliënten van de Prinsenstichting en de inzet van zes vrijwilligers. Dat is een wel erg krappe bezetting en daarnaast is er geen budget voor onderhoud beschikbaar. De gemeente is daarom in gesprek gegaan met bewoners van de Bloemenbuurt over de toekomst van het hertenkamp op de langere termijn. Tijdens een bewonersavond bleek het hertenkamp een groot draagvlak te hebben bij de bewoners. Voor veel kleine (en grote) Purmerendertjes was en is het een leuk uitje om met ouders of grootouders naar de hertjes en andere bewoners te kijken en een stukje brood uit je handje te laten knabbelen of de eendjes te voeren. Een prachtig plekje midden in de Bloemenbuurt en via de Melkwegbrug makkelijk per fiets te bereiken (zie kaart).
En het hertje? Daar is gelukkig alles goed mee. Dit in tegenstelling tot een hertje dat half juni was geboren. Dat was helaas niet levensvatbaar, het was veel te klein. Het lag ’s avonds al heel stilletjes in een hoekje tegen het hekwerk aan ,en werd ’s morgens door een van de vrijwilligers dood gevonden, moeders liep te brullen, erg sneu allemaal en erg jammer,….” volgens een vrijwilliger van het hertenkamp op de facebookpagina.
Foto’s en tekst: Piet Jonker
Routekaart
