28/01/2022
Als bewoner van Weidevenne loop ik regelmatig met mijn camera door de wijk. Alleen, op zoek naar leuke plaatjes van bijzondere plekjes, of samen met hond Joy die er altijd weer helemaal happy wordt als we een keer een andere route lopen. Ze vindt steeds hetzelfde rondje blijkbaar niks, want als ik doorloop na het gebruikelijke achterlaten van het een en ander op de uitlaatroute kijkt ze me verrast aan. Wat gaat er nu gebeuren? Haar staart begint heen en weer te zwaaien en enthousiast lopen we verder. In het kader van gezond bezig zijn aan het begin van het nieuwe jaar bedenk ik me dat het tijd is om eens naar de nieuwe hondenontmoetingsplek bij de A7te wandelen. Wel een hele tippel, maar goed, je wilt wel eens wat. Van tevoren maar even manlief gewaarschuwd met een ‘ik ben wat langer weg dan normaal hoor’, want zo rond theetijd kijkt hij meestal even om zich heen van ‘waar is ze, met de quasi belangstellende opmerking ‘schat, heb jij ook trek in thee’? Ja ja, maar omdat hij gisteren vrijwillig de ramen voor me heeft gelapt, geef ik hem met alle liefde een kopje thee met uiteraard een chocolaatje erbij. Joy en ik stappen vol goede moed richting de A7. Het duurt wel even, want ja, al die nieuwe luchtjes van andere honden moeten onderweg wel even besnuffeld worden. Als er tijdens de stops andere uitlaters langskomen vertel ik enthousiast dat ik op weg ben naar de nieuwe hondenontmoetingsplek, ‘u weet wel, de HOP’. Helaas dat is nog niet bij iedereen bekend merk ik, maar er wordt wel belangstellend gereageerd. ‘Is daar niet zo’n gedoe om geweest?’ of ‘toch fijn dat die bewonersgroep het uiteindelijk voor elkaar heeft gekregen’. Als we eenmaal bij het stuk groen bij de A7 aankomen, moet ik toch wel bekennen dat niet alleen ik, maar ook Joy er erg blij van wordt. ‘Lekker weertje hè’ is meestal het begin van een praatje met andere hondenbezitters, terwijl we staan te wachten totdat de honden zich uitgebreid aan elkaar hebben voorgesnuffeld. Dan kan ze eindelijk los en heerlijk rennen en spelen met andere honden. Ik hoef niet bang te zijn dat ze wegloopt of de weg op rent. Je hebt tenslotte een enthousiaste schapenhond of niet, maar door de afscheiding kan ze zich onbekommerd en zonder gevaar uitleven. Het is een bonte mengeling van hondenrassen, van vuilnisbak tot upperclass, en ook de uitlaters vermaken zich prima. Leuke gesprekken worden gevoerd, en wat vooral naar voren komt is de bewondering voor wat hier door een aantal bewoners is gerealiseerd. Er zijn poepbakken, er is een bruggetje naar een ander deel en het ziet er allemaal netjes uit. Ik ben het er volledig mee eens, want Ik hoef niet heen en weer te springen of pirouettes te draaien tussen de hondendrollen, iedereen ruimt netjes alles van zijn of haar hond(en) op. Een of twee bankjes zou overigens nog een leuke bonus zijn. Na een dik half uur zie ik donkere regenwolken vanuit de Beemster opkomen en wordt het tijd om weer op huis aan te gaan. Uitgeteld en tevreden duikt een blije hond haar mand in om bij te komen van de nieuwe ervaring en krijg ik voor de verandering een kopje thee van mijn inmiddels toch wel ietwat ongerust geworden manlief. Mijn dag kan niet meer stuk. Kijk, hier word ik nou blij van.
Reacties op De Blije Buurvrouw kunt u mailen naar redactieweidevenner@gmail.com.
