24/07/2022
Als echte Purmerender vind je het natuurlijk vreemd als je bij de buren de stofzuiger hoort en weet dat buurvrouw een paar dagen op pad is. Al snel blijkt buurman in gevecht met de stofzuiger. Terwijl ik verbaast kijk naar zoveel vrijwillige huishoudplicht verontschuldigt hij zich. “Mijn vrouw is een paar dagen naar haar nicht, maar komt onverwacht weer thuis, en dan moet ik toch even een wolk hondenharen en platgetrapte borrelnootjes verwijderen.” Buurman trekt de stekker van de stofzuiger eruit en ploft op de bank. “Weet je buur, haar nicht doet met een groepje regelmatig mee met demonstraties. Voor of tegen maakt niet uit, ze kiezen een locatie, kijken of er wel tv aandacht is, regelen om de beurt vervoer en gaan na afloop gezellig koffiedrinken, maar ik denk dat vrouwlief er genoeg van heeft.” Buurman is nog niet uitgesproken of daar komt zijn eega al aanfietsen met een rode zakdoek aan de bagagedrager. Om haar een beetje vrolijk te verwelkomen vraag ik lachend of ze geen zin meer heeft om samen met haar nicht met een politiehond te worstelen, door een waterkanon van de fiets te worden geblazen of gearresteerd te worden. Buurman rolt bijna lachend van de bank, maar buurvrouw ziet de humor er niet van in. Voor hij er erg in heeft, hangt bij Droef, die in slaap is gesukkeld, ook een rode doek om zijn nek. ‘Kijk’ zegt buurvrouw, ‘zo laten we zien dat we achter de boeren staan’. Droef doet één oog open, laat een wind en slaapt verder. Terwijl buurvrouw een stapel lege pizzadozen met overgebleven harde randjes en ranzig geworden knoflooksaus opruimt, merk ik op dat verreweg de meeste Purmerenders, ook die nu met rode zakdoeken en omgekeerde vlaggen zwaaien, wonen op land van uitgekochte boeren. Buurvrouw kijk me verward aan, maar is al snel weer strijdlustig. ‘Kan wel zo zijn’, zegt ze resoluut, ‘maar ik ga toch een omgekeerde Nederlandse vlag kopen en ophangen’. Heel voorzichtig vraag ik of ze daarmee de veteranen die onder de Nederlandse vlag vochten, waarvan vele sneuvelden, en de mannen en vrouwen die nu pal staan voor onze vrijheid, geen onrecht en verdriet aandoet. Uiteindelijk zorgden en zorgen zij ervoor dat anderen in alle vrijheid met rode zakdoeken kunnen zwaaien en protestacties bijwonen, regelmatig bijgestaan door dubieuze ex-militairen. Terwijl buurvrouw de stofzuiger nijdig in de gangkast smijt, vertelt buurman dat de omgekeerde vlag ooit een teken was van een schip in nood. Mooi verhaal natuurlijk, maar ik leg toch even uit dat wie zich in die tijd tegen de gezagvoerder keerde, werd gekielhaald. Daar hoor je nu niemand meer over. Terwijl buurvrouw op haar versierde fiets springt om een omgekeerde vlag te scoren, vraagt buurman ‘maar, heb jij dan niets om tegen te protesteren’. Jawel hoor, ik zou graag willen dat eindelijk de glijgoten in de binnenstad verdwijnen, maar demonstreren wordt lastig. Bewoners vragen de Purmerendse vlag ondersteboven te hangen heeft geen zin, want vrijwel niemand heeft zo’n vlag en bij protesteren voor het stadhuis sta je in de bouwput van een parkeergarage. En het belangrijkste; ik heb geen trekker. Kan daar niet wat aan gedaan worden? bozebuurman@msn.com
