24/04/2022
Als echte Purmerender vier je natuurlijk Pasen. Twee dagen lekker uitrusten van het binnenhalen van karrenvrachten eet- en drinkwaren. Als niet gelovige heb ik geen directe connectie met het paasgebeuren, maar dat het te maken heeft met wegwerken van stapels luxe broodsoorten, manden vol met gekleurde eieren en heel veel luxe beleg, voor- en nagerechten en vlees geloof ik dan weer niet helemaal. Een volkoren boterham met kaas is voor mij ook feest. Een week voor Pasen hangt buurman over de schutting met de vraag ’komen jullie met de paas bij ons eten buur’? Nou, dat laat ik natuurlijk niet aan me voorbijgaan, scheelt weer een expeditie naar de supermarkt. Gepikt en gesteven schuiven we eerste paasdag aan voor het diner en vergezeld van een speciaal biertje beginnen we aan de gekleurde eieren. Buurvrouw heeft haar best gedaan en leuke gezichtjes op de eitjes getekend, maar van binnen drijven hier en daar nog wat doorzichtige flubbertjes. Buurman verorbert in korte tijd twee halfgare pluimveeproducten, maar gelukkig kan ik ze ongemerkt onder tafel laten vallen, waar Droef met één oog open de bijna nog levende inhoud naar binnen slikt. Tijdens de hoofdmaaltijd begint buurvrouw over de lekkere aardappels en groente die ze in de Beemster bij de nieuwe Purmerenders haalt en voor buurman is dat het sein om even gezellig over het winkelgebeuren in de binnenstad te beginnen. Ik zie de adertjes in zijn nek al langzaam opzetten. “Lees ik laatst in de krant dat mensen voor de boodschappen naar de buitengebieden trekken, nou dat is niet zo gek hoor. Winkels worden woningen en er ligt een stedelijk tapijt dat niemand zelfs maar op zolder zou willen hebben. Op veel plekken kapot gereden, slecht hersteld en met verschrikkelijk glijgoten, regelmatig vol water en zwerfvuil.” Voorzichtig probeer ik hem tot rede te brengen door het winkelcentrum erbij te halen, maar dat werkt niet. “Luister buur, binnen winkelen is prima, maar duur parkeren, zeulen en met de boodschappen balanceren op de roltrap vanwege een overvolle lift in een voor een deel dichtgetimmerd- en geplakt betonnen warenhuis is ook geen pretje.” Buurvrouw doet nog een duit in het zakje: “Ik ga steeds vaker naar de wijkwinkels, want in het centrum mag je wel een persoonlijke bewaker bij je fiets of snorbrommer zetten, ze verdwijnen nog sneller dan zitbakjes.” Buurvrouw maakt een rare beweging als voorbeeld hoe je tijdens het ontwijken van bouwbussen en containers regelmatig van de sokken wordt gereden door fietsers, brommers, elektrische steps, bezorgers en ander verkeer. “De kans op een bekeuring is kleiner dan de hoofdprijs in de staatsloterij en als het aan de politiek ligt komen er straks ook nog elektrische tuk tuks of golfwagentjes bij.” Terwijl ik de poging om door karamellaag van de Crème te hakken opgeef en het toetje voorzichtig richting Droef schuif, vertelt mijn echtgenote dat er plannen in de maak zijn om de binnenstad winkelvriendelijker te maken. ‘Ja ja’, zucht buurman, ‘dat gebeurt al vele jaren, maar verder dan een paar vlaggen zijn we niet gekomen en in plannen kan je geen boodschappen doen of gezellig winkelen. Gewoon eindelijk eens echt beginnen en doorpakken.” Terwijl mijn echtgenote de speciaal voor Pasen gekantkloste placemats verzameld om thuis het gemorste eigeel eruit te wassen, heeft buurvrouw nog een boodschap voor de winkeliers: “Misschien een idee om de openingstijden op elkaar af te stemmen’. Kan daar niet wat aan gedaan worden? bozebuurman@hotmail.com
Gelukkig kan ik nog steeds tot volle tevredenheid mijn boodschappen doen in de binnenstad. Dat is nog steeds aantrekkelijker dan het winkelaanbod in de buitengebieden. En het is veel gezelliger.