15/12/2021
Als echte Purmerender zit je natuurlijk in de aanloop naar kerst zenuwachtig in de gang te wachten op het Kerstpakket. Net als ik even zittend op de trap tussen de al binnengekomen kerstkaarten ben ingedommeld gaat de bel en jawel, daar staat buurman glunderend met een grote door buurvrouw zelf gebakken mokkataart. Nou ken ik de taartkunsten van buurvrouw en vermoed een zompige cake, volgespoten met een ondefinieerbaar soort crème, en op smaak gebracht met een senseo aftreksel. Niet direct waar ik op zit te wachten, maar buurman heeft blijkbaar goed nieuws. “Nou buur, gefeliciteerd hoor, je hebt het voor mekaar.” Meteen stuift hij naar binnen, schuift het kantkloswerk van mijn echtgenote opzij en deponeert triomfantelijk de taart op tafel. “Doe maar een bakkie buur.” Als ik hem niet begrijpend aanstaar, gaat hij verder: “O, je weet het zelf nog niet? Nou, jij schrijft toch wel eens stukkies over ons. Als ik het goed heb doe je dat al bijna veertig jaar.” ‘Ja, klopt’, zeg ik. nog steeds redelijk in de war, ‘begonnen in de buurtkrant, daarna een lokale krant, toen in de Wijkkrant en nu op de website. Maar we zijn inmiddels een flinke stapel verder, dus wat is er nou zo bijzonder dan?” Terwijl mijn echtgenote probeert de taart aan te snijden, gaat buurman, blij dat hij een nieuwtje heeft, opgewekt verder. “Dat weet ik natuurlijk allemaal wel, maar nu schrijft iemand in een buitenpoortse uitgave van een lokaal nieuwsblad stukkies met dezelfde naam. Dat heb je dan toch maar mooi voor elkaar. Meestal worden schrijvers gekopieerd als ze zijn overleden, maar jij heb dat bij leven al bereikt. Beroemd ook buiten Purmerend, super man.” Langzaam voel ik een wolk van trots rond mij optrekken, stijg zelfs een beetje boven mezelf uit en neem gedachteloos een hap taart. Meteen plof ik weer met beide benen op de grond en kijk automatisch rond of Droef in de buurt is, maar waarschijnlijk heeft hij thuis al taart gegeten en ligt nu met buikkrampen bij te komen. Langzaam dringt het tot me door dat bedoelde krant verschijnt in een gemeente die in de toekomst mogelijk ook tot Purmerend gaat behoren en er dan twee stukkies schrijvers zijn onder dezelfde naam. Natuurlijk, hoe meer hoe leuker, maar toch best wel verwarrend. Buurman neemt nog een punt mokkataart, schuift de inmiddels half gesmolten en op chocolade lijkende versiering gespeeld achteloos opzij en wordt steeds blijer. “Een beroemde buurman, geweldig, en een prima keuze van die krant. Zij stonden al aan de Zijlijn, maar komen nu ook het veld op met een Boze Buurman. Dat kan niet mis gaan, dat wordt scoren met een mooie uitslag.” Het moet bij mij nog even indalen, en opeens, piep, een bericht op sociale media over de komst van een nieuwe Boze Buurman in de aanleungemeente. ‘Kijk’ roep buurman triomfantelijk, ‘dat heb je toch maar mooi aan die krant te danken. Ook nog eens prima gratis reclame voor de website waar jouw stukkies op geplaatst worden.” Langzamerhand begin ik zelf ook enthousiast te worden en overweeg als dank de rest van de taart naar de krant te brengen. Maar helaas, het nieuwe politiebureau in Purmerend vinden zonder bebording valt al niet mee, maar een taart bezorgen bij een plaatselijke krant zonder redactiekantoor is nog lastiger. Kan daar niet wat aan gedaan worden? bozebuurman@hotmail.com.
Schitterend. Jij bent en blijft Boze Buurman nummer 1 met 3 stippen.
Wat kan je toch leuk schrijven.
Het is echt schitterend.