17/01/2021
Als echte Purmerender stap je natuurlijk opgewekt het nieuwe jaar in. Buurman is genezen van hevige maagkrampen vergezeld gaande met frequent toiletbezoek, Droef is terug van de dierendokter met een ontstoppingskuur en buurvrouw heeft beloofd volgend jaar de bollen bij de oliebollenkraam te kopen. Goedgemutst ga ik onderweg naar de plaatselijke schouwburg, waar elk jaar de gemeentelijke Nieuwjaarsreceptie plaatsvindt. Op het drukste moment schuifel ik gewoonlijk tussen de genodigden mee naar binnen, en dat lukt altijd. Een mooi feest met naast de officiële plichtplegingen veel gratis hapjes, drankjes, en niet te vergeten, bitterballen. Nou daar sta ik dan, in de regen voor een dichte deur. Niks receptie, afgelast en de aankondiging gemist. Een eenzame verdwaalde binnenstadbezoeker legt uit dat ik in het vervolg op de app moet kijken. Jawel, iedereen en alles verwijst tegenwoordig naar de app, maar die heb ik dus niet. Meestal als ik ergens in geïnteresseerd ben, klinkt steevast de mededeling ‘kijk daarvoor op onze app’, maar mijn mobiele telefoon geeft regelmatig de mededeling ‘upgraden om de app te ontvangen niet mogelijk’. ‘Weet je wat’ zegt de vriendelijke voorbijganger ‘er is wel een andere leuke activiteit die je vandaag kan doen’ en hij wijst op een lege winkelstraat met gesloten winkels. ‘Kijk maar’, en even later verschijnt op zijn breedbeeldtelefoon de aankondiging: PurmeRendier Race. Knap gevonden die naam, maar een rondje door een centrum, waar vanwege de lockdown vrijwel alle etalagelichten gedoofd en de rolluiken naar beneden zijn, om mensen zo veel mogelijk uit het winkelgebied te weren, lijkt mij niet echt een goed idee. Of veel kinderen enthousiast worden na het zien van de aankondiging is ook maar de vraag. Als ze al niet bang zijn voor de echte Kerstman, zijn ze het wel na het zien en aanhoren van deze internet Kerstmanvervanger en de dame met vreemde stem en gelijkend op Tante Tilly uit Familie Knots. Ik bedank de voorbijganger vriendelijk, ga richting huis en leun nog even aan bij de buren. Buurvrouw zet vrolijk een schaal met zelfgebakken appelflappen op tafel en Droef kruipt meteen weg achter de bank. ‘Geef mijn portie maar aan Fikkie’ lijkt hij uit te stralen. Buurman zit afwezig in een overgebleven oliebol te pulken. ‘Nou buur’, begin ik opgewekt, ‘zonder krenten worden ze echt niet lekkerder hoor’. Buurman kijkt me meewarig aan en zucht ‘ja doe jij maar leuk, ik zit al dagenlang te peinzen of ik me moet laten vaccineren, wat doe jij?’ De vraag overrompelt me enigszins, want voor mij is het zo klaar als een klontje. Ik wil niet ziek worden, niet doodgaan en ook geen eigenwijze egoïstische besmettingsbron zijn voor anderen. ‘Weet je buur, ik heb in mijn leven al zoveel prikken gehad, van polio tot tropische ziekten, van mazelen tot de bof en spuiten voor andere niet nader te noemen gevallen, en alles werkt nog steeds redelijk naar behoren. Ik kan niet wachten en desnoods vaccineer ik mezelf.’ ‘Meen je dat nou’, zegt buurman verbaasd,’er zijn toch allerlei wetenschappelijke buitenlandse studies die beweren dat het vaccin slecht kan zijn voor je gezondheid’. ‘Jazeker’, ga ik nog even door, ‘ruim dertig procent van de wereldbevolking rijdt links, want volgens wetenschappelijk onderzoek in die landen is rechts rijden gevaarlijk. En wat doen we hier in Nederland? We rijden allemaal rechts en die buitenlandse studies, daar hoor je niemand over, terwijl je bij vaccinatie wordt overstelpt door buitenlandse al dan niet bestaande rapporten. Heb ik het nog maar even niet over de rapporten en studies over bijwerkingen van roken en alcohol’. Kan daar niet wat aan gedaan worden?
