Boze Buurman

17/05/2020

Als echte Purmerender ben je natuurlijk geraakt door het coronagebeuren. Na vele jaren van vrijheid is opeens alles anders. Thuisblijven, niet naar de kapper, geen vakantiereis, in de rij bij de supermarkt, veel winkels gesloten en niet de kroeg in of buiten de deur eten. Op zich valt het best te doen, maar het gevoel dat ik het allemaal niet zelf mag beslissen, slaat toch een grote deuk in mijn vrijheidsgevoel. Gelukkig kan ik elke dag even luchten in de tuin en de situatie doornemen met de buurman, maar vanmorgen schrik ik toch wel even als ik hem nogal luidruchtig bezig hoor. Even denk ik aan een verschil van mening met zijn echtgenote over wie op pad moet voor het aanvullen van de biervoorraad, maar als ik op het trapje sta en over de schutting kijk, zie ik hem ietwat rood aangelopen luid tegen zijn laptop roepen. Wat blijkt? Buurman is aan het skypen met opa die in een zorginstelling zit en hij denkt dat opa hem beter verstaat als hij luider in de laptop praat. Uitleg over elektronica is bij hem volstrekt zinloos, dus laat ik hem lekker verder roepen. Een poosje later steekt buurman zijn inmiddels afgekoelde hoofd over de schutting en vertelt dat opa gelukkig geen probleem heeft met binnenblijven, ‘want tijdens spertijd mag toch niemand naar buiten’.  Opa’s geheugen is een beetje in de war en eigenlijk wacht hij geduldig opnieuw op de bevrijding.

Buurman probeerde uit te leggen dat dat een andere tijd was, maar opa verstond hem niet. Opa is echter niet echt helemaal doof, hij heeft zijn gehoorapparaten door de verpleging op nul laten zetten vanwege de alsmaar langskomende draaiorgels en zangers. Als Tulpen uit Amsterdam voor de eerste keer door het gebouw galmt, denkt opa dat Herman Emmink in de tuin staat te zingen, maar een medebewoner weet te vertellen dat het ‘iets met Andere Hazes’ is. Niks voor opa, net als de schrikaanjagende veelal met (klein)kinderen gevulde hoogwerkers.

Inmiddels komt buurvrouw thuis met vers bier en bevroren pizza uit de aanbieding, want alle dagen ‘breng- en haaldiners’ wordt eentonig en ze komen niet voor crisisprijzen. Als amateur-econoom doet buurvrouw nog even uit de doeken dat het financieel eigenlijk allemaal best meevalt. “Al die miljarden euro’s die bedrijven en instellingen mislopen, blijven dan toch ergens anders. Dat geld is toch niet door de warmtecentrale opgestookt, wie heeft die centen dan in de portemonnee?” Buurvrouw ziet zelfs zonnige kanten aan de crisis: “Overal roept men nu dat we het vooral samen moeten doen en dat zal na de crisis natuurlijk zo blijven. Iedereen die nu om steun en hulp vraagt, en krijgt, zal later openstaan voor hulp aan mensen die dan financieel in de knoei zitten, toch?”

De filosofie van buurvrouw gaat me enigszins boven de pet en gelukkig roept mijn echtgenote dat het diner gereed is. Paprijst, gebakken vis, bruine suiker en boter. Veel boter. Crisis of niet, er moet wel Purmerends gegeten worden. Na de maaltijd volg ik nog even het nieuws op tv en sociale media en dan raak ik toch wat in verwarring. De hele wereld staat in brand en veel families zijn in diepe rouw. Helaas ook in Purmerend. In de nieuwsprogramma’s gaat het echter meer om de competitie ‘wie is financieel het meest getroffen en met hoevelen kunnen we op het terras zitten’?  Op sociale media is de vraag ‘waarom worden we het winkelcentrum uitgezet’? Kan daar niet wat aan gedaan worden?              bozebuurman@msn.com

1 comment

  1. Marjan Buijse schreef:

    Meesterlijk!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *