Kinderen Anansi tegen pesten

07/02/2013

Foto’s: Kinderopvang Purmerend/Renske Ouweneel

De ‘Week tegen pesten’ van 4 t/m 8 februari 2013 is ook bij Kinderopvang Purmerend dé gelegenheid om aandacht te besteden aan pesten. Bij Buitenschoolse Opvang Anansi in Weidevenne hebben de pedagogisch medewerkers er zelfs een zes weken durend thema van gemaakt, genaamd ‘RESPECT’. Want heb je respect voor de andere kinderen, dan pest je elkaar niet.

Dat klinkt logischer dan het is, blijkt al snel bij Anansi. Quinten (7 jaar) bijvoorbeeld denkt dat hij zelf nooit iemand pest. Maar hij twijfelt, want het is best lastig om uit te maken of je iemand pest als je gewoon even niet aardig tegen iemand doet. Lily (9 jaar) vraagt zich af of een jongen die haar ‘kliert’ op school, haar nou aan het plagen of pesten is. Juf Anja is duidelijk: “Als je het niet leuk vindt dat hij dat doet, dan is het pesten. Je zegt “stop, hou op” en als dat niet helpt dan ga je naar de juf. En luistert de juf niet, dan ga je naar een andere juf. Want pesten moet stoppen.”

Om de kinderen van Anansi extra duidelijk te maken wat pesten voor gevolgen kan hebben, krijgen ze de opdracht een vel papier te verkreukelen tot een prop, er flink op te slaan en op te stampen. Daarna mogen ze de prop uit elkaar halen en het papier glad strijken. Dat lukt aardig, maar de kreukels blijven zichtbaar. Moraal van het verhaal: als je iemand pest, zal die persoon daar altijd littekens van overhouden. Ook al is het inmiddels een oude oma van 80 jaar, toch zal zij zich het pesten van de basisschool nog herinneren. Dat maakt indruk op de kinderen.

Het blijkt bij Anansi gelukkig goed te zitten met de saamhorigheid. Want als kinderen zich verantwoordelijk voelen voor elkaar en voor de sfeer in de groep, krijgt pesten minder kans. Wanneer iemand per ongeluk de bril van Ebisa (10 jaar) van zijn hoofd stoot, springt de halve groep op om hem te troosten. En als juf Anja vertelt dat ze vroeger gepest werd omdat iedereen haar net een jongen vond, herinneren de kinderen zich ineens dat één van hen vorig jaar nog een meisje was en nu als jongen door het leven gaat. Niemand die er een probleem van maakt. Respect hebben ze voor zo’n keuze.

Foto’s: Kinderopvang Purmerend/Renske Ouweneel

Dan roept Silvan (7 jaar): “Ik heb geen zin meer om over pesten te praten, want dat hebben we op school ook al gedaan en ik vind pesten naar. Kunnen we iets leuks gaan doen?” Dit is het startsein voor de pedagogisch medewerkers om bewegingsactiviteiten te gaan doen. Dat ook deze activiteiten binnen het thema vallen, neemt Silvan voor lief. In de gang kunnen kinderen meedoen aan een activiteit waarbij ze moeten samenwerken: een net-alsof-rivier oversteken met hoepels. In de gymzaal oefent een grote groep met zelfverzekerd op elkaar toelopen, zonder elkaar uit te lachen. Boven doen de oudste kinderen een stoelendans waarbij alleen de kinderen die iets met elkaar gemeen hebben van stoel mogen wisselen. Lily en Christiaan (allebei 9 jaar) kijken elkaar vol verbazing aan als blijkt dat ze allebei een familielid in New York hebben wonen. De rest van het spel geven ze elkaar voortdurend high fives. Christiaan glundert: “Normaal praten we nooit met elkaar op de BSO!” Nieuwe vriendschappen liggen in het verschiet. Respect voor Anansi!

1 comment

  1. Saskia Janson schreef:

    Geweldig stuk! Goed geschreven! Blij dat ik op Anansi mag werken!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *