04/05/2011
Straten, stegen en pleinen hebben een naam, anders weet je zelf niet waar je woont, en in Purmerend is dat prima geregeld. Bijvoorbeeld de Krommesteeg van het Padjedijk naar de Gedempte Singelgracht. Voor veel Purmerenders nog altijd de Zeven stegen.
Lang geleden moesten bewoners van het gehucht Purmer vluchten voor overstromingen. Ze trokken naar een hooggelegen plek (nu Kaasmarkt) en begonnen daar huizen te bouwen. De Krommesteeg was een van de eerste straten en bestond feitelijk uit zes kleine straatjes. De bijnaam ‘Zeven Steegjes’ heeft waarschijnlijk te maken met bijgeloof, want zeven was vroeger een heilig getal. Er zouden zich in de steeg spoken ophouden en op deze manier dacht men zich daartegen te beschermen.
Vijftigduizend sigaren
Een van de vele bedrijven in de steeg was het theepakhuis van P. Battum Jzn. (later ook sigarenfabriek) uit 1810. De heer D. Dekker heeft in 1910 het gehele pand laten opknappen en verbouwen door aannemer S. Dobber voor maar liefst fl.3445,-. Naast de winkel was een droogkamer waar ongeveer vijftigduizend sigaren lagen te drogen en ook tabaksbladeren werden gekerfd. Op de eerste etage werden de bladeren gesorteerd en de sigaren gerold. De tweede etage werd gebruikt als opslag voor de tabak. Boven in het pand was nog een ruimte ingericht als ‘leerderij’, waar alcohol werd gestookt. In de steeg woonde ook de helft van het toentertijd beroemde Purmerendse duo “Bretting en Cabalt.” De ander woonde in een klein bootje aan de Achterdijk en samen trokken ze langs de huizen met een buikorgeltje.
Spoken
Veel kinderen gingen in de vijftiger jaren op weg naar huis of school door de steeg, en hoewel iedereen zich flink hield was het altijd spannend. Het verhaal van de spoken leefde nog volop en voor de zekerheid ging de jeugd altijd schreeuwend en gillend door de steeg. Iedereen deed mee, want zo viel het niet op dat je een beetje bang was. Er waren veel deuren in de steeg en achter elke deur zat natuurlijk een eng verhaal. Of er inderdaad spoken waren, en misschien nog steeds zijn, is nooit officieel bevestigd, maar de laatste jaren is het vrij rustig in de steeg. De steeg werd/wordt regelmatig gebruikt voor wildplassen en dat is duidelijk te zien aan de weggevreten muurstenen. De lege plek van de afgebrande slagerij wordt gebruikt als vuilnisstort.
De reclameschildering op de buitenmuur van de voormalige thee- en sigarenfabriek is waarschijnlijk rond 1900 geschilderd door schilder Joosten, en in 2005 gerestaureerd en aangemerkt als gemeentelijk monument. Of er nog spoken ronddwalen? Loop er eens doorheen: als u durft…
Artikel en foto: Piet Jonker
